Gdybyśmy przyjęli, że był, początkowo tylko w pamięci utrwalany, potem pisany (ale niedrukowany i pewno dlatego niezachowany), lepiej można by pojąć dziwny fakt, jakim jest drukowanie polskich utworów dramatycznych w połowie XVI wieku. A zachowała się spora liczba takich dru­ków. W większości wypadków, jeśli nie we wszystkich, utrwaliły one ślad zabaw urządzanych na mięso­pust, czyli zapusty, w ostatnie dni przed wielkim postem. W epilogu Sądu Parysa, krolowica tro­jańskiego napomina się widzów, by „śledzi na post nie zapamiętali” (tzn. nie zapomnieli). Warto się na chwilę zatrzymać przy tej sztuce. Wyszła w Krakowie w 1542 i jest najdawniejszym ze świec­kich tekstów dramatycznych w języku polskim, jakie obecnie znamy. Ciekawe i to, że stanowi polską adaptację Judicium Paridis wystawionego w 1522 na Wawelu

Dawid Porębski

Cześć, tu Dawid i jestem twórcą tego bloga. Znajduje się tu tematyka techniczna, ale myślę, że każdy znajdzie coś dla siebie. Zdecydowanie zapraszam do lektury wpisów i zostawienie oceny w komentarzu 🙂